Rachab – kobieta wiary
Rachab wysławia się jako kobietę wiary. Mimo tego, że jej imię jest znane, a wiele jej uczynków zasługuje na pochwałę, nie została oficjalnie włączona w poczet świętych. Jej imię znajduje się w najważniejszej genealogii świata – rodowodzie Jezusa Chrystusa.
Kim była?
Rachab z Księgi Jozuego była prostytutką, która przyjęła u siebie dwóch szpiegów mających sprawdzić obronność Jerycha. Kiedy do władcy miasta dotarła wiadomość, że wrogowie u niej przebywają, za pośrednictwem swoich wysłanników polecił Rachab, aby ich wydała. Rachab przekazała posłańcom nieprawdziwą wiadomość o tym, że szpiedzy wyszli już z Jerycha. Faktycznie poradziła Izraelitom, aby dla bezpieczeństwa przeczekali trzy dni w górach. W nagrodę za to, że im pomogła, razem z rodziną została ocalona w czasie rzezi, jaka nastąpiła po zdobyciu miasta przez Izraelitów i zamieszkała wśród narodu żydowskiego. Następnie poślubiła Salmona, księcia z pokolenia Judy, była matką Booza. Jej imię zostało wymienione w Biblijnej genealogii Jezusa Chrystusa. Odegrała bardzo ważną rolę w dziejach ludzkości.
Dlaczego pomogła wrogom?
Rachab zawarła układ z wywiadowcami z dwóch powodów: aby uratować swoją rodzinę i ze względu na wiarę w Boga. Wiedziała, że Bóg dał Izraelitom jej kraj na własność, słyszała jak Pan pomógł im przeprawić się przez Morze Czerwone. Wyznała: Pan, Bóg wasz, jest Bogiem wysoko na niebie i nisko na ziemi. W zamian za pomoc Izraelici okazali jej życzliwość i wierność, a jej rodzina została ocalona. „Przez wiarę nierządnica Rachab nie zginęła razem z niewierzącymi, bo przyjęła gościnnie wysłanych na zwiady (Hbr 11,31)”.
Jakimi cechami się wyróżniała?
Rachab oznaczała się dużą odwagą i męstwem. Potrafiła podjąć dobrą decyzję mimo niesprzyjających uwarunkowań zewnętrznych. Była zdolna do stawienia czoła próbom i narażenia się na nieprzyjemne konsekwencje, w imię wyższych wartości. Cechowała ją samodzielność w myśleniu, decydowaniu, działaniu. Posiadała zdolność szybkiego i praktycznego radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Nie bała się radykalnych zmian.
Czego nas uczy jej historia?
Rachab pokazała, że można radykalnie i skutecznie odwrócić się od grzechu, a później wieść szczęśliwe i udane życie. Kiedy wyszła z Jerycha, zostawiła tam wszystko, nie oglądała się z tęsknotą na rzeczy, które zostawiła. Porzuciła przeszłość i zbudowała nowe życie w Izraelu. Poślubiła Salomona, urodziła syna. Postawa Rachab uczy także, że wiara bez uczynków jest martwa: „Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary. Podobnie też nierządnica Rachab, która przyjęła wysłanników i inną drogą odprawiła ich, czy nie dostąpiła usprawiedliwienia za swoje uczynki” Jb 2, 24-25. Jej historia dowodzi także, że Pan Bóg nie ma względu na osoby i stawia na tych, którzy po ludzku mogli wydawać się przegrani, potępiani i znajdowali się na marginesie życia.
Autor: Klaudia
Inspiracja do napisania tekstu F. Rivers: „Rachab – Rodowód Łaski”
